19 juni, via Bosnië en Herzegovina naar Montenegro

Een nacht met muggen...Maar hoe dan?! Alles zat toch dicht?! Vanochtend zagen we dat het kozijn niet helemaal lekker afgewerkt was...als in met wat peur dicht gemaakt en alsnog een kier van een paar cm 😂
Wel allebei redelijk geslapen, dus hup ontbijt met uitzicht over zee en naar de auto.
Eerst zonder koffers maar eens kijken hoe die klep open gaat. Mijn briljante heldere moment was het lang ingedrukt houden van de kofferbak knop op de sleutel en tadaaaaaa hij ging open!!!
(Mag ik even een halleluja muziekje met applaus na al mijn chaotische ik vergeet alles moment van thuis?! Dank u!!)

Via de bezemkast met koffers en al naar buiten, dat scheelde een traptrede of 3 dus vonden we wel de moeite in 29 graden.

Op naar de grens!!

Na een stukje met best al mooie uitzichten richting kust kwamen we bij de grens van Kroatië met Bosnië en Herzegovina. Gelukkig redelijk vlot konden we door.

Jeroen maar wat blij met deze route, kris kras door de bergen. Flink wat klimmen, flink wat dalen en dan het liefst met haarspeldbochten. Ik was vooral blij met m'n suprimal pilletje tegen wagenziekte 😂🤢

Al moet ik zeggen dat deze route absoluut de moeite waard is. Via Trebinje (met dat mooie klooster wat we niet konden vinden, want geen internet 🤦🏼‍♀️ en we dus maar gelaten hebben) richting de grens met Montenegro.

Net over de grens lekker wat gegeten bij een klein restaurant met vers gesneden frietjes!!!! Ik wilde er blijven wonen!

Nog 1.5 uur tot ons volgende hotel in Zabljak ; Zlatni Bor....ja ik weet het, bij die naam denk je aan een hele grote brede boze Rus 😂

Die hele grote boze Rus is in een soort western stijl op 3 km van het Durmitor nationaal park. Daar gaan we morgen op af.

Je kon er raften vertelde de jongen bij de receptie....bedankt man, jij denkt dus dat ik gewoon te veel van die frietjes gegeten heb 😉

Straks eens kijken of die enge Rus een beetje lekker eten heeft!!!