21 juni, Tara Canyon, Curevac uitzicht.

Daar gingen we weer hoor! Op zoek naar de Tara Canyon (of kloof😉) hiervoor moesten we niet heel ver. Bij ons de weg af en als je plons hoorde dan was je te ver 😂
Je zou bijna zeggen, één rechte weg...bijna! Alsof ze een verreke losgelaten hadden zou m'n opa gezegd hebben.

Maar wel in 1x gevonden! De mega hoge brug over de Tara rivier met fel blauw water. Best wat bootjes met rafters voorbij zien komen!
En een zipline! Die wilde Jeroen wel even doen, ik niet? Oh zeiden ze steeds, you're scared! Uuhm 🤦🏼‍♀️😂 het liefst was ik als eerste gegaan!
Maar nu heeft Jeroen wel een leuk filmpje vanaf de brug.

Inmiddels ook weer een bordje zien staan met klooster 3km. Nou dat is vlakbij, rijden we daar ook nog even langs.
Maar serieus...Ik weet niet wáár ze die dingen wegzetten, maar in ieder geval niet waar wij ze kunnen vinden 😂 dus strike 2, geen klooster!

Dan nog maar richting het uitkijkpunt wat we als alternatief voor het raften online gevonden hadden.
Wat ergens via een smalle bosroute te bereiken zou zijn...en dat vonden we dan weer wel meteen! (Ik zeg het jullie, die kloosters, het ligt echt niet aan ons!)

Nou hup parkeren, insmeren en lopen! Omhoog natuurlijk, want het was tenslotte een uitkijkpunt. En het was geen officieel pad, ook dat klopte.
Wel een al plat gestapt pad, dus we zagen waar we heen moesten. Over de rotsen en stenen, tussen de naaldbomen en planten via heeeeele smalle paadjes met heeeeeeeel veel vliegen kwamen we op de top.
Het was even een klim, maar wát een fantastisch uitzicht!!! Van links naar rechts zag je de Tara Rivier en pas toen we zo hoog stonden zagen we hoe groot die kloof was!
De grootste in Europa en op de Grand Canyon na de diepste ter wereld.
Nog steeds verbaasd dat het zo kan bestaan, niet gemaakt door mensenhanden, maar gewoon zoals de wereld ooit was.

Het plan was om hier onze broodjes te eten, maar de kans op een broodje vlieg was naar mijn zin net even te groot🤢 dus zijn we terug gegaan naar de auto.

Tijd zat nog, dus toch nog maar even de Panoramic Roads nr 2 gereden.
Op het mooie zicht op de Curevac berg die wij op geklommen waren die ochtend na, was het weinig Panoramic en erg veel bos en haarspeldbochten. En wanneer de navigatie aangeeft dat er geen weg meer is, wat doe je dan?

....juist! Gewoon doorrijden!😂
"Hier staat toch gewoon nog zo'n bordje en dit is toch gewoon nog een weg!?"
Uiteindelijk kwamen we uit op de route waar we gister zijn terug gedraaid (achteraf een hele goede beslissing) dus konden we nog een keer genieten van de uitzichten daar, die wél Panoramic waardig waren. Gister met regen, vandaag volle zon!

Morgen mogen we naar Kolasin, de volgende plaats voor 3 nachten.